ฝึกงานเสร็จแล้วจ้า

หาโอกาส up blog ซะกะที (อ่า อ้างไปงั้นแหละ ขี้เกียจ up อ่ะ มัวแต่เล่น multiply แฮ่ๆ) ตอนนี้ก็นอนตีพุงอยู่ที่บ้านได้ฤกษ์ up blog ซะที ฝึกงานเสร็จไปสองผลัดแล้วจ้า เป็นการฝึกงานที่ดีจริงๆเลย ตอนแรกกะจะ up แยกกัน แต่เอารวมกันไปเลยดีกว่า ^_^ ผลัดแรก จีจี ได้ไปฝึกงานร้านยา คือ ร้านเรือนยานั้นเองค้าบ ของอาจารย์ คฑา ตอนแรกก็กลัวเหมือนกันนะ เพราะที่นี้เค้ารับคนเดียว (ไอ้เราก็ไม่มีความรู้ซะด้วย T-T) แต่พอได้มาฝึกจริงๆก็ สนุกมากๆ เพื่อนๆทุกๆคนดี เฮฮากันสุดๆ พี่ๆทุกคนก็น่ารัก ^_^ แม้เราจะทำงานกันหนักก็ตาม (หรือป่าว) (ทำงาน 6 วัน บางวันก็เลิกดึก แต่ทุกๆวันก็ แฮปปี้ เพราะได้เม้าท์ ฮ่าาาาาาาาาาา) ฝึกงานที่นี้ทั้งหมด 5 wks มีเรื่องราวมากมาย (ไม่บรรยายละกันขี้เกียจพิมพ์) มาฝึกที่จากไม่มีความรู้ก็ได้ความรู้ขึ้นมานิดนึงในสมองอันน้อยนิด ^^ (อันนี้ก็ขอบคุณพี่ท้อปอย่างสูง เทพจริงๆ) ผลัด 1 ไม่ค่อยได้ถ่ายรูปกันเลยอ่ะ มีรูปน้อยจังเลยเนอะ งั้นเราไปดูรูปที่มีกันอยู่น้อยนิดดีกว่า (ดูรูปไปเล่าไป)

กิฟท์ มศว. , เจน มช. ,ยูริ รังสิต,จีจี มอ, เพื่อนกุ้ง หัวเฉียว, แจ๋ม มอบ,พี่รุ่ง พี่พาร์ทสุดแสนจะน่ารัก ^^,พลอย มหิดล , กุ้ง หัวเฉียว ค้าบผม

ไหนทุกคนก็ได้มาฝึกงานด้วยกันทั้งที ก็นัดกันไปเที่ยวด้วยกัน กว่าจะตกลงกันได้ สรุปก็ไปกิน ชาบูชิที่สยามเซ็นฯ แต่ก็ไปกันไม่ครบ T-T แต่ก็ยังดีกว่าล่มใช่มะ จากนั้นเราก็ไปโยนโบว์กัน ^^ จีจีก็ไม่เคยเล่นซะด้วย ล้างท่อไปหลายรอบเหมือนกัน คติคือท่าไม่สวย เอาชัวร์ไว้ก่อน คิคิ ฝีมือก็พัฒนาดีขึ้นเรื่อยๆ ^^ (มากันคราวนี้ ถือว่าเลี้ยงส่งพี่ท้อป ไปอะเมริกา ไปในตัวด้วยยยย อิอิ แต่ก็ม่ายได้เลี้ยงพี่หรอก หารกันต่างหาก เอิ๊ก)

สมาชิกทั้งหมดคร้าบ เจี๊ยบ มน , ยูริ รังสิต,โบว์ หัวเฉียว ,กุ้ง หัวเฉียว,จี มอ,แจ๋ม มอบ,พี่รุ่ง ,กิฟท์ มน, เจน มช.,พลอย มหิดล , ปุ๋ย มข และพี่ท้อป

สรุปแล้ววันนี้สนุกมากๆเลยอ่ะ ^_^ รู้สึกดีจริงๆนะเนี่ย จากนั้นก็ใกล้จะฝึกงานเสร็จเข้าไปทุกที มีเรื่องราวมากมายจริงๆอ่ะ ใน wks สุดท้าย ยังนั่งคิดอยู่เลยนะ ว่าทำไมพวกเราถึงกลายเป็นแบบนี้กันได้ แต่เราก็จำแต่สิ่งดีๆที่มีให้กัน มีร่วมกันดีกว่าเนอะ เรื่องอะไรที่ไม่ดี ทิ้งมันไปดีกว่า (จริงมะ)

เห็นแล้ว หมูจีคิดถึง ควาย หมาเล็ก ม้า จริงๆนะนี่ เพื่อนๆคนอื่นด้วย พี่บุ๋ม เจี๊ยบ ยูริ ปืน ปุ๋ย (วัว) อิอิ

และแล้วก็มาถึงวันที่ฝึกงานเสร็จจนได้ เวลามันผ่านไปเร็วจริงๆนะนี่ วันสุดท้ายเป็นวันก่อนจะหยุดสงกรานต์พอดีเลย พวกเราเลยนัดเล่นสงกรานต์กัน ปะแป้งๆๆๆ สนุกมากมาย ขอบคุณพี่ปอ พี่เน พี่บุ๋ม ปืน ยูริ เจี๊ยบ พลอย หนูนู โชคดีๆจริงๆที่ได้มารู้จักกัน เป็นความทรงจำที่ดีมากๆเลย (พูดแล้วคิดถึงเพื่อนๆเรือนยาจัง Y-Y) ปะแป้งพี่ท้อปด้วย (แอบเอาคืน คริคริ ^^ หลังจากที่โดนจิกกัดมาเป็นเวลานาน นูก็คงคิดเหมือนเราใช่มะ อิอิ)

ขอถ่ายรูปหมู เอ้ย หมู่ เป็นที่ระทึก เอ้ย ระลึก กว่าจะได้ภาพนี้มาก็แทบแย่นะนี่ (ผลัด 1 ปีสี่ทั้งหมด ==> ยูริ RSU, กุ้ง HCU,จง CU,หญิง SU,นู CU,จี PSU, กิฟท์ SWU,เจน CMU,ปืน มมส,ปุ๋ย KKU,เจี๊ยบ NU,พลอย MU,แจ๋ม UBU ) ถ่ายกะพี่รุ่งและพี่ท้อป ^_______^

คิดถึงเพื่อนๆทุกคนที่เรือนยาเลยอ่ะ T-T หวังว่าเราจะได้เจอกันอีกนะ (จัดทริปไปเที่ยวกันนนนนนนนน) ขอบคุณอาจารย์คฑา พี่ท้อป พี่รุ่ง พี่แบงค์ พี่เจี๊ยบ พี่ตรัย พี่ตุ๊กติ๊ก พี่อาร์ท พี่เนตร พี่พาร์ททุกคนละกัน พิมพ์ไม่ไหวแล้ว ^^ ที่คอยสอนสิ่งต่างๆมากมายนะคะ แล้วก็เรื่องเม้าท์สนุกที่ไม่ซ้ำกันในแต่ละวัน อิอิ และขอบคุณสิ่งดีของการฝึกงานครั้งนี้ ขอบคุณเพื่อนๆทุกคนนะ (แม้ว่าเราจะโดนแกล้งหนักกว่าคนอื่นก็ตาม เหอๆ)

ของขวัญจากน้องๆผลัด 1 ให้พี่ท้อป พี่รุ่ง พี่เจี๊ยบ (กระต่ายน้อย อิอิ)

หลังจากที่ชิลล์สุดเมื่ออยู่เรือนยาก็ต้องย้ายมาที่จ.อุทัยธานี มาวันแรก บ้านเมืองโครตจะเงียบ (ขนาดกระบี่เงียบแล้วนะ ที่นี้ยังเงียบได้อีก) เป็นจังหวัดที่ไม่มีอะไร โรงหนังไม่มี ห้างไม่มี (แต่ก็มี 7-11 นะเนี่ย ^^) (ผลัดนี้มาฝึกกะซันนี่) โอ๊ะ โอ อากาศบ้านเมืองนี้ร้อนมากจริงๆ (อยู่ใต้ไม่เคยร้อนขนาดนี้ให้ตายสิ มีอยู่วันนึงเดินไปขาแทบไหม้ เหมือนจะไหม้จริงๆนะ ไม่ได้เว่อร์อ๊ะ) จากเมืองเงียบๆ (ที่ตอนแรกคิดว่าไม่มีอะไร) มันมีอะไรมากกว่าที่คิด ที่เยอะเป็นอันดับ คงเป็นวงเวียนมั้ง ไม่เข้าใจเหมือนกันว่าทำไมมีวงเวียนกันเยอะขนาดนี้ ตรอก ซอกซอยก็ยังมีวงเวียนคร้าบท่านผู้อ่าน วงเวียนใหญ่ๆ วงเวียนตัวเล็ก ตัวน้อย เยอะเจงๆคร้าบ (ถ้าไม่เชื่อต้องไปพิสูจน์ที่อุทัยธานี ^o^) อันดับถัดมาก็คงเป็นก๋วยเตี๋ยวละมั้ง คนที่นี้เค้าคงชอบกินเส้น มีอยู่วันนึง จีจี กินก๋วยเตี๋ยวไปสามมื้อเลยละมั้ง (หลังจากวันนั้นก็ไม่กินก๋วยเตี๋ยวไปอีกประมาณ 3-4 วัน เอิ๊กๆ)

นัท ศิลปากร , ซันนี่ , พี่ป๊อป ศิลปากร , จีจี ^^, พี่สุพจน์ ,พี่ดุ่ย

วันแรกก็คือวันปฐมนิเทศน์ ^^ เจออาจารย์พี่เลี้ยงคือ พี่ดุ่ย วันแรกก็ไปรู้จักพี่ๆแต่ละฝ่าย (มึนไปเลย จำชื่อได้บ้าง ไม่ได้บ้าง แฮ่ๆ) ฝึกงานวันถัดมา พี่ๆทุกคนก็ใจดีมากๆ ไม่ได้ทำให้เรารู้สึกว่าเป็นตัวเกะกะแต่อย่างไร ^^ ไปๆมาๆ ก็ฝึกงานไปหลายฝ่ายมากๆเลย ^^ ทั้งฝ่ายผลิต (มีพี่วิสุทธิ์ ผู้แสนจะใจดีเป็นหัวหน้า) ต้องไปช่วยพี่หนุ่ม (แสนจะกวน....) ทำโน้นนี่เยอะแยะมากมาย แต่ก็สนุกดี ^^ งานคลังยา (พี่เอที่พร้อมจะปล่อยมุกตลอดเวลา ^^) งาน PCU ที่ได้ออกนอกพื้นที่ งานห้องยาทั้ง IPD และ OPD สนุกดี (พี่ๆใจดีอ่ะ ขนาดจีจีทำตัวชิลล์สุดๆก็ยังไม่ได้ว่าอะไรแต่อย่างไร เหอๆ) ฝึกงานครั้งนี้ก็มีเด็กศิลปากรอีก 2 คน คือ พี่ป๊อป นัท(แอ๊บ) ^^ น่ารักกันทุกคน

เวลาก็ผ่านไปเร็วอีกเช่นเคย หลังจากไปเที่ยวโน้นนี่ มามากมาย ก็ต้องตั้งหน้าตั้งตาปั่นๆๆๆ ใช่จักรยาน แต่เป็น งาน งาน งาน ที่ผ่านการดองอย่างดี T-T (SOAP รายงาน >_<" เยอะจัด) อาทิตย์สุดท้าย พี่ๆก็พาไปเลี้ยงกันที่ร้านบัวหลวง มีคาราโอเกะ ด้วย ^^ พี่ป๊อก ก็เชิญพวกเด่ะๆฝึกงานไปพูดอะไรสักกะนิด อืม จีจีก็ไม่รู้จะพูดอะไร พูดไปสามประโยคเห็นจะได้ (แถมลอกนัทมาซะงั้น ฮ่า) คนพูด(ความรู้สึก)ไม่เก่งแต่รักหมดใจนะเออ ฮิ้วววววววววว ^^ เป็นงานเลี้ยงที่สนุกและอบอุ่นมากๆคะ ขอบคุณพี่ๆจริงๆ ^^ ประเดิมเพลงแรกก็คือ เพลง ไว้ใจได้กา ^^ ถัดมาเพลงอารายหว่า อ่อๆ อยากร้องดังๆ ส่วนใหญ่เป็นเรากะนัทร้อง (ก็สองคนนั้นเค้าไม่ยอมร้องง่ะ - -") แล้วเราก็รีบชิ่งหนีลงเวทีไปเลย คริคริ ^-^ โชคดีจังที่วันนั้นเอากล้องไป ถ่ายรูปกันเยอะแยะมากมาย ( แต่รูปกลางคืนนี่มันโฟกัสยากจริงๆ เซ็งง)

รูปหมู่มาแว้ว

อยู่ดีก็มีคำสั่งสายฟ้าแล่บจากพี่สุพจน์ให้น้องฝึกงานร้องเพลงเดี่ยวคนละเพลง ^^ ตอนแรกกะจะร้องปล่อยวางแต่มันไม่มี เลยเลือกสักวันฉันจะดีพอ ของบอดี้แสลม (งืม จำเนื้อมะได้ ตกลงว่าร้องไม่เต็มเพลง ได้แค่ท่อนฮุก กะ ปัปปาดา ปัปปาดา ปัปปา เย่ เย้ เพราะเนื้อไปก่อนจังหวะเพลง ซะงั้นน่ะ เหอๆ) คนอื่นร้องเพลงไรกันหว่าจำไม่ได้ - -"

ร้องเพลง "ระยะปลอดภัย" กะเพ่ดุ่ยยยยยยย (พี่ป๊อปบอกว่าเหมือนโดราเอมอนอ่ะ ^o^)

ภาพหาดูยากนะนี่ น่อยร้องเพลงงงงงงงงงงงงงงงงงง กะพี่นก เพลงเพื่อนสนิท (สังเกตที่มือนะ ค่าจ้างร้องเพลง 100 บาท ฮ่าาา)

ร้องคู่กะท่านหัวหน้าเภสัชเลยนะนี่ ^^

หลังจากที่ถ่ายรูปกันไป พี่ๆบางคนก็แยกย้ายกันกลับ เหลือกันอยู่ไม่กี่คน น้องก็เริ่มกล้าแสดงออก (หรือเพราะ SPY ว่ะ คริคริ) เริ่มหาเพลงร้องกัน ^^ สรุปก็ได้ร้องกันไปหลายเพลงมาก เพลงหยุด (ร้องกะพี่ดุ่ย อีกเช่นกัน) อารายอีกเพลงแล้วอ่ะ จำไม่ได้ (ความจำสั้นขนาดนี้เชียวเรา - -") พี่ป๊อปก็ร้องเพลงลูกทุ่งกันไป น้องนัทก็ร้องเพลงนิโคลกันไป ^^ สนุกจนลืมเวลาไปเลย คริคริ ^^ เอาละ เที่ยงคืนแล้ว กลับบ้านๆๆๆ ^^

ใกล้เที่ยงคืนแล้ว ถึงเวลาที่จะต้องกลับบ้านแล้วล่ะ

เช้าวันใหม่ วันสุดท้ายของการฝึกงานที่นี้แล้วหรือนี่ ไวจริงๆ ตื่นตั้งกะเช้า (มาเตรียม present soap) มาห้องยาตั้งกะ 7.30 น. แล้วก็เอากล้องมาตามคำสั่งเจ๊ด้วย (ง่วงมากมายอ่ะ) เจ๊ก็กริ๊งกร๊างมาว่า "หมูน้อย ไปถ่ายรูปกัน" เอาล่ะ ยิงกันตั้งกะเช้าาาาาา สรุปได้ซ้อมพรีเซ็นต์ซะที่ไหนล่ะ เหอๆๆๆ

สามสาวหน้าโรงพยาบาล ^^ ซันนี่ นัท พี่ป๊อป

ขอบ้างดิ วันนี้ฟ้าสวยจังเลยยยยย

หลังจากลั่นล้าโน้นนี่ก็กลับมาห้องยา ถ่ายรูปกะพี่ๆดีกว่า วันสุดท้ายแล้ว (พูดแล้วก็เศร้าเหมือนกันนะนี่ คริคริ)

จริงๆมีเราด้วยนะ (แต่อยู่หลังกล้อง อย่างเท่ห์ คริคริ)

สรุปวันสุดท้ายแทบไม่ได้ทำอะไร เตรียมงานโน้นนี้ ^^ จากนั้นก็สรุปฝึกงานกะพรีเซ้นต์ SOAP ตอนบ่ายยยยยย (จากการพรีเซ้นต์ก็รู้เลยว่า ทำ SOAP ไม่ได้เรื่องเลยง่ะ ต้องไปรับการพัฒนาอย่างรุนแรง) จากนั้นก็ชวนพี่ๆถ่ายรูปอีกแล้ว เป็นการจบการฝึกงานครั้งนี้ค้าบ

ถ่ายกะอาจารย์พี่เลี้ยงกันหน่อย

ตอนเย็นเหลือกันอยู่แค่นี้เองอ่ะ คนอื่นหายไปหมดแล้ว T-T

ขอขอบคุณ

• อาทิพย์และอาเกรียงที่ดูแลจีกะซันนี่ตลอดเวลาที่อยู่ที่อุทัยฯค่ะ หนูจะกลับไปเยี่ยมแน่ๆ ^^
• ขอบคุณพี่ดุ่ย ที่ดูแลพวกเรามาตลอดการฝึกงาน ^0^ และก็พาไปเลี้ยงตั้งหลายหนแหน่ะ
• ขอบคุณพี่บุ้ค พี่โต ที่พาไปเลี้ยงส้มตำที่เกาะเทโพนะคะ
• ขอบคุณพี่หนุ่ม ที่พาไปเลี้ยง ถ้าไม่มีพี่หนุ่ม ชีวิตก็คงไม่มีสีสัน (พี่ก็กวนได้ตลอดเนอะ)
• ขอบคุณพี่ช้าง ที่พาไปเลี้ยง คอยเม้าท์ในมัลติพลายกะจีนะ ^^
• ขอบคุณพี่หนึ่ง พี่จ๋า พี่มิ้ม พี่เอ ที่พาไปเลี้ยงหมูกระทะ
• ขอบคุณที่วัลย์ที่พาไปเลี้ยงร้านเพื่อน เลี้ยงเย็นตาโฟ และก็เลี้ยงข้าววันที่ไป PCU ค่ะ
• ขอบคุณพี่นุ๊กพี่พาไปเลี้ยงเฟรชชี่นะคะ
• ขอบคุณพี่สุพจน์ พี่ๆทุกคนที่จัดงานเลี้ยงส่งให้พวกเรา ^^
• ขอบคุณพี่ป๊อก ที่ทำให้เราได้ฮากันตลอดในห้องยา ^^
• ขอบคุณพี่ก้อย พี่เอื้อมพร พี่นัน ที่พาไปเลี้ยงที่ครัวทิดเทือง
• ขอบคุณพี่ก้อยที่พาไปเลี้ยงเย็นตาโฟค้าบ
• ขอบคุณพี่ๆทุกคน ทั้งพี่เจ้าหน้าที่และพี่เภสัช ทุกคนที่คอยดูแลน้องๆ และใจดีกะน้องๆนะคะ ^_^ทั้งที่เอ่ยชื่อและไม่เอ่ยชื่อนะคะ ^^ (ความจำหนูสั้นง่ะ)
• ขอบคุณพี่ป๊อป ที่คอยพาน้องไปเที่ยว (สามชุก บึงฉวาก สุพรรณ) ไปดูหนัง พาไปตระเวนกิน ขอบคุณสำหรับการต่อ stittch ให้นะคะ ^^
• ขอบคุณนัท ที่ค่อยรับฟังตอนเราเวิ่นเว้อ 555+ พยายามจะเลิกเวิ่นเว้ออยู่เนี่ย ^^ และก็ช่วยต่อน้อง stittch ให้ด้วยนะ ^^
• ขอบคุณน่อย ที่มาฝึกงานด้วยกัน ^^ และทุกๆอย่าง
• ขอบคุณอะไรก็ตามที่ทำให้ได้เจอแต่สิ่งดีๆของการฝึกงานทั้งสองผลัด
• ขอบคุณตัวเองที่อุตส่าห์เขียนได้ถึงขนาดนี้ ^^" (คิดว่าจะเขียนเสร็จ 5 วัน จะจบแล้วนะนี่)

ความทรงจำทั้งหลายจะไม่ลืมเลยคร้าบ ^o^

Happy New Year 2009

สวัสดีปีใหม่ ๒๕๕๒ นะคร้าบมิตรรักแฟนเพลงทุกท่าน (กึ๋ย ทำไมด้านหน้ามันโล่งงี้หว่า)เอาเป็นว่าใครที่แวะเวียนกันมาแล้วได้ยักไย่แมงมุมติดกลับไป คราวนี้มะต้องเป็นห่วงแว้ว เพราะเรามาเก็บกวาดบ้านแว้วนะอย่าหนีหายไปซะก่อน (งานมันเยอะต้องเข้าใจนะ ==>ข้ออ้างป่าวเนี่ย) อุอุ ไหนๆก็ขึ้นปีใหม่แล้วก็ขอ up มันซะกะที

ตอนนี้ก็ปี 4 เทอม 2 แล้วเนอะ ส่วนมากเพื่อนๆก็จบกันปีนี้กันทั้งนั้นอยากเจอเพื่อนมากๆๆๆ สอบเสร็จวันที่ 26 ธันวาคม ก็รีบกลับบ้านเลย กะว่าจะมาเจอเพื่อน เอาเข้าจริงๆก็ได้เจอกันวันที่ 31ล่ะนะ นัดไปเคาท์ดาวน์กันที่บ้านดอม (ขอขอบคุณพื้นที่แห่งนี้มีพระคุณกับพวกเราจริงๆนะและอาจารย์ทั้งสองท่านด้วย อ่อ ดอมด้วยสิเนอะ)สมาชิกก็มี เรา จี้เดียร์ ฉุย แอ้ม ตูม ดอม เนส ตู่ บัว ฟาร์ม จุ๊บ(วันนี้แม่ไม่เคอร์ฟิวด้วย อัลบีลิฟเอเบิลมากๆๆๆ ฮ่าฮ่า)ตอนแรกก็มีกันอยู่แค่นี้อ่านะประมาณ 4ทุ่มกว่าๆ โจ้ ยุ้ย โบ ก็ตามมา อ่อ มีเก้าด้วย พวกผู้ชายก็นั่งแดกเหล้ากันไป ผู้หญิงก็ร้องเกะกันไป คริคริพอถึงเวลาเคาท์ดาวน์จริงๆ นาฬิกามันไม่ตรงกันสักกะเรือนนึงเลยว่ะเฮ้ย เอาของใครล่ะ (ได้ข่าวว่าของเรามันเลยไปสองนาทีแล้วล่ะตอนยังไม่ทันเคาท์ดาวน์เลยเนี่ย)ได้ดูพลุของศาลากลางนี้ดหน่อย(อย่าลืมทำเสียงแบบโน้ตอุดมด้วยนะ) มีอยู่สองลูกมั้ง จุดพอเป็นพิธี (แอบเซ็งนะเนี่ย) พลุหมดก็กลับบ้าน นอน (ไม่ได้ทำอะไร แต่เหนื่อยชะมัด สลบ ZZzzzZ)

ขอซิลลูนี้ดนึงมาทะเลก็ต้องกระโดด

เอาล่ะ ถึงวันเริ่มต้นของปีกันแล้ววววว ตอนเช้าตื่นมามิได้ทำอะไร มานั่งเล่น multiply อีกแว้ว แฮ่ (ได้ข่าวมีสอบอีกอยู่ 2 วิชา มิได้แตะ มิได้เริ่ม อยู่อย่างไง อยู่อย่างงั้น เรียบยังกะผ้าพับไว้ ให้ตายสิ)นัดกันอยากไปเที่ยวกะเพื่อนๆ อยากไปทะเลมากๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ ตกลงไปแค่คลองแห้งแต่ก็ยังดีที่ได้ไปเนอะ อืม ตูมมารับที่บ้าน รถติดชะมัดกว่าจะถึงทะเลนะนี่ คนเยอะมากกกก(เหมือนพัทยายังไงยังงั้นเลย) สรุปว่าไปนั่งบ้านพักให้อุทยาน(ขอขอบคุณ คุณพ่อของคุณฉุยด้วย อิอิ

คนเยอะมากกก

ไปซื้อของมากินกันหน้าบ้านอ่ะแหละ (ขอบอกอะไรหน่อย ไก่ทอดที่ปีกอ่ะชิ้นละ ย้ำ ชิ้นละ 40 ส่วนน่องสะโพกชิ้นละ 50 อ้ากกกกกกกกกกก ได้ยินราคาแล้วตกกะใจ ไก่ที่เอามาทอดเลี้ยงด้วยระบบ nanotechnology หรืออย่างไรกัน ทำไมแพง ชิ หาย เลยวะ สรุปก็ไม่ซื้อ แหม คิดดูว่ามันคุ้มกันป่าวเนี่ยยยย)

สมาชิกคร้าบผม

นั่งไปนั่งมาก็ลงไปเดินทะเลกันนนนนน คนเยอะมากจริงๆ เดินไปนิดหน่อย ถ่ายรูปๆๆๆ ได้รูปหมูมา 1 รูป ถ่ายเสร็จก็กลับกันนนนนตอนกลับกลับรถโจ้ นั่งกระบะหลัง โอ้ย ไม่ได้นั่งมานาน คนก้นใหญ่นี้มันลำบากจริงๆนะคุณ นั่งกระบะหลังเนี่ย แต่ก็ดี ไม่ได้นั่งมานานคิดถึงตอนเด็กๆ (โอ๊ะ หยุดดีกว่า เหมือนคนแก่ยังไงไม่รู้) แล้วกลับถึงบ้านคร้าบผมมมมมมมมมม ปีนี้ก็นัดรวมกันเยอะๆไม่ได้เช่นเคย เพื่อนๆจ๋าขอสักครั้งสิ อยากเจอกันครบๆ นัดมาๆ จัดไปๆ (ให้เราว่างด้วยนะ อยากเจอจริงๆ จะจบกันแล้วนี่นา)

มาทะเลถ่ายรูปตาม step กระโดดคร้าบ

ถ่ายเท้า step2

กลับแล้ว (ขาด step3 คือเขียนทรายแล้วถ่ายรูป คนเยอะนี่มีแต่เด็กตัวน้อย)

มาๆ ขออวยพรก่อนให้ทุกท่านในปีฉลูปีนี้ก็ขอให้โชคดีมีสุข ปราศจากโรคร้ายและเคราะห์ร้ายอันตรายต่างๆใครคิดสิ่งใดก็ให้สมหวังปรารถนา มีเงินทองใช้ไม่ขาดมือ ขอให้ประสบความสำเร็จให้ทุกๆด้านคร้าบ

• ปล. เข้ามา up ครั้งนี้ทำอะไรเกือบไม่ถูกคำสั่ง blog เปลี่ยนไปนะเนี่ย งมอยู่นานมากกก ในที่สุดก็โพสได้ซะที เฮ้อ
• ปล2. ดู stat ของ blog ก็เห็นว่ามีคนแวะเวียนมาประจำซึ้งใจดีจริงๆ ^_____^ ขอบคุณที่แวะเข้ามา(เจอยักไย่) คริคริ

แล้วเจอกันใหม่ เมื่อข้าพเจ้าต้องการ 555+

เปิดตัวพี่รหัส Rx27

เมื่อวานมีงานเปิดตัวพี่รหัสชั้นปีที่ 4 ก็คือ Rx27 นั้นเองล่ะนะ เราเป็นฝ่ายลงทะเบียน (เป็นฝ่ายทำป้ายชื่อน้อง และก็ให้น้องลงทะเบียน)ก่อนหน้านั้นก็เตรียมงานกันวุ่นวายเหลือเกิน เหอๆ (ทั้งงานราชและงานหลวงคร้าบบบบ ชีวิตปีสี่ ทำไมมีเวลานอนน้อยอย่างงี้ๆๆๆ)

น้องๆมาลงทะเบียนกันอย่างหนาแน่นเลยๆๆๆ

น้องๆเตรียมสันทนาการแล้ว วงกลม 2 วงๆ

งานปีนี้ก็สนุกดี มีงานแสดงน้องเล่นเกมส์และก็สันทนาการ น้องๆปี 1 (Rx30) ก็น่ารักกันดีคับผม เลี้ยงข้าวน้อง ทำการแสดงเสร็จ ก็แยกย้ายกันทำบายศรีน้อง (ชอบมาก รู้ที่ถ่ายมา สวยดี 555+)

พี่ๆเต้นใจละลายกันจ้า (หลงกะจ๋า)

พิธีกรสาวของเรา "แตง" จ้า

น้องปีนี้ที่เราได้ผูกข้อมือคนแรกเป็นน้องรหัสของมุ้ย '016 ชื่อน้องแอ้น พูดมากดี ชอบๆ (ตอนแรกไม่ยอมพูด พอบอกว่าให้พูดมันดันพูดไม่หยุดเลย)

"พิธีบายศรีสู่ขวัญ Rx30"

น้องๆทะยอยมากันแล้ว (สวยจังๆๆๆๆ)

จากนั้นเราก็เริ่มกิจกรรมเปิดตัวนพี่รหัสกัน วิธีก็คือ "ให้ลูกกุญแจน้องไป แล้วก็ให้ไขแม่กุญแจของพี่ให้ออก" ปีนี้สนุกสนานเป็นพิเศษเลย ชอบมากๆๆๆๆๆๆ ปีนี้เราได้น้องรหัสเป็นผู้หญิง ชื่อ ปุ๊ก เป็นเด่ะสุพรรณด้วย น้องน่ารัก คุยง่าย คิดว่าคงจะสนิทกันเร็วด้วยๆๆๆๆ จากนั้นก็พาน้องไปเลี้ยงร้านน้ำชา ปีนี้พาไปเลี้ยง ร้านสโนไวท์ ไปกันประมาณ 15 คนรวมน้องๆด้วย ดีมากเลยที่ออมไปจองที่ก่อนไม่งั้นคงไม่ได้กินกันแน่ๆ (เจอเภสัช 3 โต๊ะเลยๆ)น้องเราก็คุยเก่งดี น่ารักทีเดียวเชียว (ได้รู้จักน้องปี 1 หลายคนด้วยทั้งน้องปุ๊กปิ๊ก ส้มโอ น้องเฟิร์น น้องแอ้น น่ารักมากๆจ้า)คุยกันไปคุยกันมา แปปเดียวก็ 5 ทุ่มกว่าแล้ว ก็ต้องรีบพาน้องกลับหอกัน สรุปเรากลับหอเกือบเที่ยงคืนแล้ว กว่าจะได้นอนก็นั่งโม้กะน้องเมทอยู่อีกกว่าจะได้จริงๆก็เกือบตีสามล่ะ เหอๆ ชิลสุดๆไปเลย ได้ข่าวว่าวันจันทร์ต้องแก้งานอีกแล้ว แงๆๆๆๆ

ร้านสโนไวท์ น้องฮอล์(น้องของออม) น้องนุ(น้องตระกูลออม) เราเอง น้องปุ๊ก(น้องรหัสเราเอง) น้องปาล์ม (น้องรหัสซันนี่) แล้วก็ซันนี่ (sailor moon)

บอกเป็นข้อๆหน่อยนึง

• วันนี้แว่นหัก ทำอะไรไม่ถูกเลย มันเป็นสิ่งของสำคัญสำหรับเรามากๆๆๆ ต้องรีบวิ่งไปซื้อ contact เลย อยากใส่แว่นมากกว่าต้องรอกลับบ้านอีกเซ็งเลยเนี่ย
• อยากทำนิวดรักให้เสร็จเร็วๆจัง อยากชิบเต็มที่เลยยยยยยยย

ชิวชิวก่อนกลับบ้าน (ภาคสุดท้ายของทริปซัมเมอร์นี้)

บางคนอาจจะแปลกใจว่าทำไมถึงเป็นภาคสุดท้าย ที่ลงภาคเริ่มต้นไม่ได้นั้นเพราะว่า รูปอยู่ที่เพื่อนหมิมนั้นเอง 1วัน ชิวๆ ก่อนกลับบ้าน ขอหมิมไว้ว่าจะไปสวนรถไฟกันวันที่ 9 เพราะเราไม่อยากเหนื่อยมากเนื่องจากอีกวันต้องตื่นแต่เช้าเพื่อเดินทางไปดอนเมืองนั้นเองคร้าบ เริ่มต้นของวันนัดเจอกะคุณหมิมไว้ที่ SF ชั้น 7 MBK นัดไปดู animation "นาค" กัน (ชวนปีเก้ไป แต่ปีเก้ไปไม่ไหวอ่ะ) นั่งรถจากหอแพนด้าประมาณครึ่งชั่วโมง ตอนแรกคิดว่า 15นาทีก็ถึงแล้ว แต่รถดันติดที่อุรุพงษ์ก็ติดแหง็กอยู่อย่างนั้น แต่โชคดีที่ไปทันหนังรอบแรก ^_^ ถามว่าหนังเรื่องนี้สนุกไม๊ เราเฉยๆนะ แต่ถ้าถือว่าเป็น animation ที่คนไทยทำเนี่ย มันก็ถือว่าดีแล้ว ท่าทาง การเคลื่อนไหวส่วนมากก็พลิ้วดี ต่อเนื่องกันได้ทำให้อาการไม่เหมือนหุ่นยนต์อย่างเรื่องบางเรื่องที่ฉายทาง free TV ในปัจจุบัน นั่งดูไปก็หิวมาก (เพราะตื่นมายังไม่ได้แ...ดกอะไรเลย) ชอบเพลง"แม่" ที่เป็น OST. มาก ร้องโดยคุณรัดเกล้า เพราะจริงๆ ตอนประกอบฉากเนี่ยสื่อความรู้สึกได้ดีจริงๆ (แอบน้ำตาซึมด้วย ไม่ไหวๆขี้แยจริง)

คีบใหญ่เลย ฮ่าฮ่า ^^

ดูจากสลัดแล้วคงรู้ว่า เพิ่งนึกได้ว่ายังไม่ได้ถ่ายรูปอาหารเลย เอิ๊กๆ

หนังจบปุ๊ปไออ๋องโทรมา ชวนมันมากินข้าวด้วย บอกว่ายังไม่อาบน้ำ เลยบอกมันว่า เออ เดี๋ยวไปกินข้าวก่อน เลยตกลงไปกินร้าน"ฟุมิ" ที่พารากอน (อยากกินอาหารญี่ปุ่นที่ไม่ใช่ฟูจิมานานแล้ว) รสชาติใช้ได้เลยทีเดียว และราคาก็ปกติคือแพงเหมือนกัน ฮ่าฮ่า จากนั้น ไออ๋องยังไม่มา ก็เดินวน แถวๆนั้น มีแต่ bakery ที่ราคาเหยียบร้อย Oh! my Buddha ตกลงไปตกลงมาก็แวะกินจนได้ที่ร้าน Iberry เค้กที่เราสั่ง...เอ่อ จำชื่อไม่ได้แล้ว แง้ว แต่รสชาติอร่อยเป็นครีมอัลมอลต์ อร่อยมาก อ๋องก็มาพอดี กินเค้กกันๆ เสร็จแล้ว ได้พลังเต็มที่

ของหมิมเป็น Oreo Cheese Cake ของเราเป็น Chocolate ไรสักกะอย่างอ่ะ อร่อยดี

เดินทางสู่ สวนรถไฟ ไม่ได้ไปทำอะไรมากจุดประสงค์คือการถ่ายรูปนั้นเอง เอิ๊กๆ (บ้าเห่อก็งี้ล่ะ) ใช้เวลาเดินทางจาก MBK ประมาณครึ่ง ชม ได้ (เพราะวนไปทางรัชดานั้นเอง เอิ๊ก อ้อมโลกเลย) เดินไปถ่ายรูปไป (กูเจ็บเท้าไป) สรุปกว่าจะถึงสวนรถไฟก็เย็นมากแล้ว (เพราะระหว่างทางบ้าถ่ายรูปกันยกแก๊งค์นั้นเอง) ถึงสวนรถไฟก็เดินเรื่อยๆ เปื่อย ถ่ายรูปกันไป ชิว ชิว กันไป ชิวเกิ๊นทำให้ไม่ได้ไปดูสวนจราจรกะสวนผีเสื้อไม่เป็นไร ไว้โอกาสหน้าจะไปถ่ายรูปใหม่ ^^ จากนั้นบอกพวกนี้ว่า กูจาไปมนต์อีกกะแพร พวกมันก็อยากไป เลยไปกินอาหารอีสานที่หอแพร ก่อนหน้านั้นแว่บไป เจซีสาส์นก่อนเพื่อซื้อการ์ตูน โอ๊ะ ๆ ได้มาแล้ว เมื่อเธอกับผม XXX เซมโปงคิน่ารักเป็นบ้าเลย ฮิ้ว หนุ่มแว่นสุดยอด

ตั้งกล้องถ่ายกันสามคนจ้า !!! หอนาฬิกาสวน JJ

(หน้า)หญ่ายกันจริงๆ

ไออ๋องบอกว่าเหมือนตั๊กแตนตำข้าว แต่จริงๆเราทำท่าหน้ากากAction นะเนี่ย

รูปนี้เลยได้มดคันร้อนมาทั้งรัง คันชิ๊บ...คุ้มไม๊เนี่ย

ถ่ายกะป้ายเล่นสีนิ้ดหน่อยให้ออกมาดูแนว(แปลก)ดี

จากนั้นนั่งรถไปที่ 3J แพรนั่งรออยู่แล้วที่ร้าน สั่งอาหารมากมาย อิ่มเป็นบ้า ตอนแรกกะจะไปมนต์เลย แต่ไม่ กูไม่ไหวแล้ว อิ่มเป็นบ้า สรุปไออ๋องอยากดูสวรรค์เบี่ยงเลยแว่บไปดูที่ห้องแพรก่อน เล่นเอาเราติดละครเรื่องนี้ไปด้วยเลย (พี่เคนซาดิสก์ได้ใจจอร์จมาก ฮ่าฮ่า)

น่ากินไม๊...สั่งมาเยอะเชียว

ก่อนกิน...มากัน 4คนน้า

อ๋องจ้วงแล้ว ชอบสีรูปนี้จัง ชอบๆ

จากนั้นก็ไปมนต์ ถึงตรงนั้นก็ 5ทุ่มแล้ว สรุปร้านปิด 5ทุ่มด้วย อ้าว ซะงั้น ซื้อขนมมาแล้วรีบแดกกัน ภายใน 5นาที เสร็จแล้วก็กลับหอแพร เก็บของ อาบน้ำนอน ตื่นมาไปดอนเมืองถึงตั้งแต่ 8โมงเช้า โอ้ เครื่องออก 10.10 ไม่คิดว่าจะเร็วขนาดนี้ เหมือนไปเฝ้าสนามบิน อืมถึงบ้านชิวต่อ ~~ นิวดรักไม่ถึงไห พรุ่งนี้จะตั้งใจแล้วค่า

รูปนี้สวยป่าว ตั้งใจนะ (จริงๆร้านเค้าแสงสวยอยู่แล้วล่ะ)

อ้ำคำใหญ่เลย ของเค้าอร่อยจริงๆนะ

หมดแล้วมันยกขึ้นมาประกอบฉากเท่านั้นคร้าบท่านผู้ชมและท่านผู้อ่าน

แพนด้าแอ๊บแบ๊ว อุอุ รักนะตัวเอง ฮิ้ว

สวัสดีสงกรานต์ทุกคน ไปเที่ยวไหนแวะมาบอกกันบ้างนะจ้า อยากไปเหมือนกัน แต่คงอยู่บ้านเหมือนทุกปี ใครอยู่กระบี่มาชวนไปเล่นน้ำกันบ้างนะ ^^ ใครแวบมาเยี่ยมก็ Comment กันหน่อยนะคะ ข้างล่างนี้ล่ะ(เจ้าบ้านจะได้ชื่นใจ)มีคนบ่นหลายคนเหมือนกันว่าเม้นท์ไม่เป็นบ้าง หาที่เม้นท์ไม่เจอบ้าง จบข้อความนี้แล้วมันจะมีคำว่า comment ก็คลิ๊กเข้าไปพิมพ์ข้อความเลือก nickname ใส่ชื่อนะคะ แล้วก็กดส่งได้เลยค่า ขอบคุณที่แวะมาเยี่ยมกันเน้อ ^___^ อยากแวะไปดูรูปเพิ่มเติมเข้านี่เลย http://ajisai13.multiply.com คร้าบผม

เมื่อ"เปลือก"หลุดลอก

อืม... วันนี้เพิ่งคุย MSN กับเพื่อนคนหนึ่งมาแต่ก็ได้ถามสิ่งที่ค้าคางใจเสียที ในที่สุดก็เคลียร์และสิ่งที่เราได้รับรู้วันนี้นั้นมันเป็นไปอย่างที่เราคาดไว้จริงๆ ถึงว่ามันจะเป็นเรื่องที่ไม่ร้ายแรงแต่มันก็ทำให้เราทั้งรู้แย่(ไม่ได้เสียความรู้สึกนะ เพราะไม่ใช่คน...สำคัญ)และก็รู้สึกลำบากใจมากพอๆกันล่ะนะ ถามว่าทำไมถึงรู้สึกแย่หรือ เหอะๆ ก็ถ้าเป็นคุณล่ะ มีคนๆนึงมาขอช่วยให้ทำอะไรสักอย่างโดยอ้างว่าเดือดร้อน ใช่ คำนี้ทำให้เรารู้สึกโง่ขึ้นมาถนัด ไม่ได้แย่ไปกว่าการที่เรา "อยากช่วย" หรอก เราจริงใจที่จะช่วย แม้เราไม่อยากจะเชื่อเรื่องที่เค้าเล่ามาหรอกนะ แต่ทำยังไงได้ เราคิดเสมอว่าเค้าเป็นเพื่อนที่ดีกับเราน่ะ เพื่อนกัน "มีอะไรก็ต้องช่วยกัน"จริงไม๊? เราไม่ขอเล่ารายละเอียดว่าเรื่องเป็นมาอย่างไร แต่อยากจะระบายความรู้สึกที่เรารู้ความจริงทั้งหมดแล้วมันทำให้เรารู้ว่าสิ่งที่เราคิดไว้มันไม่ได้ผิดเพี้ยนไปเลยเท่านั้นเอง (จริงๆก็รู้สึกว่ามีลางบอกเหตุอยู่เหมือนกัน แต่ดันไม่เชื่อซะนี่) อืม ยอมรับเลยครั้งนี้ทำให้เรารู้ว่า การคบคนนั้น บางทีเราคิดว่าเวลาแค่นี้ก็พอจะพิสูจน์ได้นะว่าเค้าเป็นคนอย่างไร แต่ลืมอะไรบางอย่าง "เปลือก" ไงล่ะ เพราะเราให้เค้าในบุคลิกการวางตัวดีมีในสังคมทั่วไป จนเราไม่คิดว่าเค้าจะโกหก สร้างเรื่อง ขึ้นมาเพื่อให้ได้สิ่งที่เค้าต้องการเพื่อที่จะได้รู้จักเพื่อนของเรา จะพูดไงดีล่ะ มันเหมือนกับเค้าคิดว่าเราโง่งั้นหรือ แต่จริงๆเราไม่ได้ไม่รู้เรื่องอะไรขนาดนั้นหรอก แม้เราจะรู้สึกว่าเรื่องที่เค้าเล่าให้เราฟังนั้นมันจะรู้สึกแปลกๆ แต่เราก็ช่วย ถามว่าทำไมหรอ อืม ยังไงล่ะ เพื่อนช่วยเพื่อนนี่นะ ก็แสดงว่าเรามีความจริงใจให้ไงแต่เค้ากับใช้ความจริงใจเป็นเครื่องมือเพื่อให้เค้าสมหวัง เราไม่คิดว่าเค้าจะเป็นผู้หญิงที่มีความพยายามในเรื่องอย่างงี้ ขนาดนี้ เพราะเค้าจัดเป็นคนหน้าตาดีนี่นะ ไม่เห็นต้องทำถึงขนาดนี้เลย (เพราะถ้าไม่ใช่ของๆเรา ยังไงก็ไม่ใช่อยู่วันยังค่ำล่ะนะ) การโกหกเราเกลียดที่สุด หากมีเหตุการณ์อย่างงี้แล้วมาขอช่วยเราของเธอคนนั้นหรือเรื่องที่เกี่ยวกับเพื่อนของเรา เราจะไม่ทำอะไรอีกแล้ว อันนี้เราขอซื้อความสบายใจดีกว่า แค่นี้ เราก็ลำบากใจกับเพื่อนเรามากพอแล้ว เพื่อนเอ๋ย เราขอโทษว่ะ เราไม่รู้ว่าเรื่องมันจะเป็นจริงอย่างที่เราคิด เราไม่คิดว่าเธอคนนั้นจะลงทุนถึงขั้นนี้นะ ขอบใจที่ทำให้เราตาสว่างขึ้นมาซะที (มัวแต่หลอกตัวเองไปวันๆว่าเธอไม่ใช่คนแบบนั้น)เราอยากบอกให้รู้ว่า เราลำบากใจจริงๆนะ แม้เพื่อนจะบอกว่า ไม่เป็นไรไม่ต้องคิดมาก แต่เราก็ยังรู้สึกอยู่ดีล่ะ เราไม่ได้ตั้งใจให้มีเรื่องแบบนี้เกิดขึ้นเลยนะ เราเลยกลายเป็นแม่สื่อโดยไม่รู้ตัวไปเลย บางทีสิ่งที่เราเล่าบางอย่างมันยากที่จะเชื่อว่าเราไม่รู้เรื่อง แต่ก็ขอให้รู้ไว้ว่า เพราะในความจริงใจและความไว้ใจที่มีต่อเธอคนนั้น เราเลยขอเชื่อเค้า เลยกลายว่าเราเป็นสะพานที่ทอดไปถึงสิ่งที่เค้าตั้งใจและหวังไว้จนได้ (พูดแล้ว พูดอีกก็เซ็ง ) ขอพูดอีกครั้ง ถึงแม้จะบอกว่าสบายใจได้ แต่เรา "ขอโทษ" จริงๆ ถ้าเพื่อนด่าว่าเรา เราอาจจะสบายใจกว่านี้ก็ได้นะ แต่เพราะว่าเพื่อนไม่ว่าอะไรเลย (ทั้งที่เราก็มีส่วนทำให้เรื่องเกิดขึ้น) เรื่องนี้ทำให้เรารู้เลยว่าการจะรู้จักใครในตัวตนของเค้าจริงๆนั้นดูแต่ภายนอกไม่ได้ ไม่มีทางหรอกถ้าไม่ใช่คนที่ใกล้ชิดพอที่เค้าจะเผยธาตุแท้ออกมาแม้จะคบเค้าด้วยใจ แต่เค้าอาจจะไม่ใจตอบกลับมาก็ได้นะ (คิดว่าคนบางคนก็เคยเจออย่างเราเหมือนกันใช่ไม๊ และรู้เหมือนกันไม่บ้างก็น้อยล่ะนะ) เค้าว่ากันว่าการโกหกนั้นมีอยู่สองใหญ่แบบตามแบบของฝรั่ง คือ การโกหกเพื่อการปิดบังความจริงอันเกิดจากการกระทำผิด และการปิดบังความจริงเพื่อให้คนอีกคนสบายใจ ง่ายๆก็คือ White lie นั้นล่ะ (อยากอ่านเรื่องโกหกๆ Links: http://en.wikipedia.org/wiki/Lie ) คนไทยคงไม่มีอย่างงี้เพราะจะผิดศีลข้อ4 มุสาวาทาได้นะ ฉะนั้นไม่ควรทำนะมันบาป เราไม่เถียงว่าบางทีการโกหกนั้นก็จำเป็นอยู่ไม่ใช่น้อยในสถานการณ์บางครั้ง แต่ควรจะหลีกเลี่ยงสิ่งนี้เพราะมันจะทำให้คุณดูเป็นคนที่ไม่น่าไว้วางใจ แต่สำหรับเรา ความไว้ใจต่อเธอคนนี้ หมดแล้ว ไม่มีเหลือในเรื่องนี้ อืม เราไม่ใช่ว่าไม่ให้โอกาสคิดทบทวนดูแล้วเค้าใช้ความไว้ใจ จริงใจของเราไปเพื่อเป็นสะพานไปหลายครั้งมาก (ซึ่งเราก็ยังโง่ทำให้เพราะความหน้ามืดตามัวหรือไงก็ไม่รู้ จนเพิ่งตาสว่างแน่ใจนี่ล่ะ)ถ้าเธอคนนั้นมาขอช่วยเราแล้วบอกจุดประสงค์ที่แท้จริงออกมาเลย จะทำให้เรารู้สึกดีกว่านี้เยอะ สังคมมันเปลี่ยนไปแล้ว คุณไม่จำเป็นต้องแสดงตัวว่าเป็นกุลสตรีไทยใจงามแล้วล่ะ (แม้ภาพลักษณ์จะเป็นอย่างงั้นล่ะนะ) หากเธอคนนั้นบังเอิญได้อ่านข้อความทั้งหมดนี้ ขอให้รู้ว่าสิ่งที่คุณทำนั้นทำให้เรารู้สึกแบบนี้ เราไม่ต้องการคำขอโทษ คำอ้างใดๆอีกแล้ว ขออย่างเดียวไม่ต้องพูดกับเราอีกเรื่องนี้ อย่ามาเซ้าซี้ (เพราะความรู้สึกเราแปรปรวนง่าย...อาจจะไปในทางที่ไม่ดีเลยก็ได้) เพราะสิ่งเหล่านั้นเราไม่ต้องการ แต่ที่ลง blog เราอยากให้มีคนรับรู้ความรู้สึกเราบ้างเท่านั้น เราต้องการแค่นี้จริงๆ

ขอบคุณเพื่อน ผู้ที่ชี้ทางตาสว่างให้ (ทั้งที่เรารู้อยู่แก่ใจแล้วล่ะ) และขอโทษจริงๆนะ เราลำบากใจจริงๆ ขอบคุณ Sunny ที่ยังโทรกลับมาหาเรา ไม่งั้นเราได้อกแตกตายจริงๆนั้นล่ะ กวนซะข้ามวันกันเลย ออม ฉันโทรหาแกหลายครั้งมากๆๆๆๆ แต่สงสัยแกนอนไปแล้ว แกไม่ใช่คนที่ที่อัดอั้นเลย เกือบอัดอั้นตาย โชคดีได้ซันนี่มาช่วยไว้ทัน 55+ ขอบคุณบทเรียนครั้งนี้ที่ทำให้รู้จักคำว่า "เปลือก" และคำว่า "หลอกใช้" ฝากพวกคุณที่ได้อ่านว่า "ควรให้ความจริงใจก่อน แล้วท่านจะได้ความจริงใจกลับมา อย่าเอาความจริงใจของใคร ไปเป็นเครื่องมือ หากคุณต้องการความช่วยเหลือจงบอก สิ่งนั้นที่แท้จริงไป เพราะคนที่ช่วยคุณจะได้ไม่รู้แย่ด้วยเหตุผลนานาประการ เพราะเค้าต้องการช่วยคุณจริงๆ ไม่งั้นการโกหกของคุณก็จะทำลายความรู้สึกไว้ใจของคนที่รู้สึกดีๆกับคุณไปคนหนึ่งเลยทีเดียว" เหตุการณ์ วันที่ 30 มีนาคม 2551 เวลา 5ทุ่มกว่า ข้อความ blog เมื่อวันที่ 31 มีนาคม 2551 เวลา 9.30-10.50น.

ทะเลกระบี่ ทะเลบ้านเรา (",)

เมื่อวันศุกร์ที่ผ่านมาไปเที่ยวทะเลมาล่ะ ไม่ได้ไปทะเลมานานมากแล้ว (ทั้งที่เป็นบ้านตัวเองนะนี่) แต่ว่านะ ค่าเรือแพงมาก (จริงๆมันไม่แพงหรอก แต่ไปกันแค่ 4 คนตกลงทริปนี้หารกันออกคนละ 850 บาท ทำไมมันแพงบรรลัยขนาดนี้)สมาชิกก็มี เรา แพนด้า ตู่ เพื่อนตู่ชื่อฐา อืม เป็นคนฮาดีน่ะนี่ อ่อ blog นี้แว่บเอารูปที่ถ่ายมาจากห้องสมุดของภูเก็ตมาให้ดูด้วย (ชอบห้องสมุดเค้ามากเลย นิยายเยอะ ถ้าที่บ้านมีแบบนี้จะไปอยู่ทั้งวันเลยอ่ะ)

อืม ที่ไปมาก็คือเกาะห้อง (สวยจริงๆนะนี่ น้ำเขียวได้ใจจีจี จริงๆ) ก็ไปพายเรือ Ka-yak สนุกจริงๆ ไปนะ พายมันตอนแดดตอนเที่ยง (คิดดูนะ แดดตอนเที่ยง สุดยอดแห่งความ Hotเลยอ่ะ)พายไปดูเกาะ Lagoon1 และ Lagoon2 จากนั้นก็พายไปทางเข้าห้อง (เค้าเรียกว่าห้องอ่ะ มันมีเกาะล้อมรอบ น้ำเขียวใสสุดยอดมาก) พอตะโกนจะได้ยินเสียงเอคโค่โดย โอ้ว มันเยี่ยมจริงๆนะจอร์จ (ใครจะมาก็บอกกันก่อนได้นะค้าบ)

นั่งกันท่ามกลางธรรมชาติกันอยู่สักพัก ก็ถึงเวลาต้องพายกลับแล้ว (เพราะมันใกล้จะหมดเวลาแล้ว อ่อ ค่าเช่าเรือลำล่ะ 300 แต่พี่เจ้าหน้าที่ใจดีลดให้เหลือ 250 เย้ๆ)ตอนพายไปเนี่ยก็ยังไม่เท่าไร แต่ตอนพายกลับเนี่ยทำไมมันรู้สึกว่าไกลจังวะ (เหนื่อยแต่คุ้มนะ เพื่อนๆ แต่ตอนนี้ปวดขา แขน ท้องหมดแล้วเนี่ย ไม่ค่อยได้ออกกำลังอ่ะจิ ฮ้า)

กลับเข้าถึงฝั่ง ก็ไปเกาะผักเบี้ยกันก่อน (อันนี้หาดไม่ค่อยสวยเท่าไร น้ำมันไม่เขียวอ่ะ แง่วๆ)แวะถ่ายรูปนิดหน่อย (อ่อ เราใช้เวลาอย่างคุ้มค่า ก็กินข้าวกันบนเรืออ่ะคร้าบบบบ)

เกาะต่อไปที่เราไปกัน (กะจะไปดำสน๊อคเกิ้ลกันที่เกาะนี่ล่ะ) ก็คือเกาะพาราไดซ์ แต่ตกลงก็ไม่ได้ดำน้ำก็มันไม่มี สน๊อคเกิ้ลให้เช่า (สงสัยคราวนี้ต้องไปซื้อเป็นของตัวเองซะแล้ว อิอิ)ก็แค่ไปลอยคอเล่นน้ำกันเฉย เกาะนี้ก็สวยมาก น้ำสีเขียวสะใจจริงๆ (น้ำลึกมากที่เดียว) จะดีกว่านี้มากเลยถ้าเอาขนมปังติดมือไป เพราะปลาลายเสือเป็นฝูงเลย น่ารักซะจริงๆเล่นน้ำกันจนพอใจก็เดินทางกลับ (พร้อมความดำของผิว ฮือๆ ยิ่งขาวยากมากๆๆอยู่นะเนี่ย) กลับมาวันนั้นเหนื่อยมากขับรถไม่ไหวต้องให้แม่ขับแทน อะจึ๋ยๆ คราวหน้าไปเที่ยวไหนจะมาเล่ากันอีกนะ ใครที่ฝึกงานเราเอาใจช่วย เพื่อนๆใครอยู่บ้านมาชวนไปเที่ยวกันบ้างเน้อ มันเบื่อเหมือนกันนะนี่ (แต่การอ่านหนังสือเรียนก็น่าเบื่อกว่าอยู่ดี)

ใครแวบมาเยี่ยมก็ Comment กันหน่อยนะคะ ข้างล่างนี้ล่ะ(เจ้าบ้านจะได้ชื่นใจ)มีคนบ่นหลายคนเหมือนกันว่าเม้นท์ไม่เป็นบ้าง หาที่เม้นท์ไม่เจอบ้าง จบข้อความนี้แล้วมันจะมีคำว่า comment ก็คลิ๊กเข้าไปพิมพ์ข้อความเลือก nickname ใส่ชื่อนะคะ แล้วก็กดส่งได้เลยค่า ขอบคุณที่แวะมาเยี่ยมกันเน้อ ^___^

อยากแวะไปดูรูปเพิ่มเติมเข้านี่เลย http://ajisai13.multiply.com คร้าบผม